Let's rewrite the stars

پروژه پروژه ی سختی ست بارها مجبوری خودت را بکوبی و از نو بسازی مجبوری همه چیز را از صفر شروع کنی .  حالا من دوباره در استانه ی شروعی دیگرم که به نوعی ادامه ی شروع های قبلیست منتها این دفعه با برنامه تر منظم تر و اگاهانه تر جلو میروم  بسیار امیدوارم حتی با اینکه نتیجه ی من از خیلی ها وحشتناک تر است و اساسا امید زیادی به من نمیرود اما خودم به خودم امید دارم وخودم را باور دارم و همین کافی ست 

من برای خودم تا انتهای ابدیت کافی هستم . 

اینجا مینویسم تا یادم بماند که یا باید به اندازه ی تلاش هایم آرزو کنم و یا باید به اندازه ی آرزوهایم تلاش  نمیشود توقع داشته باشم که دنیا رویاهایم را داخل سبد بقچه پیچ شده تقدیمم کند 

یادم بماند که من به چشم های ستاره باران دخترِ درون آینه شجاعانه جنگیدن را بدهکارم .

_دلم میخواهد برای آدمهای امن زندگی ام پیام بفرستم باور کنید من برای خود مثل یک سرهنگ ارتش میمانم و بیست و چهار ساعته درحال نصیحت خودم هستم شما لااقل با من مهربان باشید !. هرچند وظیفه اش را ندارند